In het dagelijks leven bij ons in de praktijk zien we zoveel mensen die vast zitten in bepaalde patronen. Patronen die gaan als een rode draad door ons leven. En juist die rode draad is waar het om draait. Hoe kan het dat die patronen steeds terug komen en zich vaak zelfs steeds meer uitvergroot aandienen? Het lijkt wel of je er steeds meer last van krijgt. ?

Laten we beginnen bij het begin… de start van jouw leven. En dan heb ik het niet over de geboorte maar over de conceptie. Op het moment dat je als eicel en zaadcel samen komt kan dat op verschillende manier gebeuren; liefdevol, onder dwang, onnatuurlijk etc. De manier waarop dit gebeurd heeft impact op de manier waarop jij je ontwikkeld. De informatie wordt opgeslagen in je cellen. Dit wordt het celgeheugen genoemd. Daarnaast heeft je moeder daar ook een gevoel, gedachte, ervaring en beleving bij. Ook deze informatie wordt opgeslagen in onze cellen. Best logisch eigenlijk want je woont tenslotte in je moeder. Ons lichaam, onze cellen, onthouden deze informatie. Veel mensen staan er nooit bij stil dat je als foetus niet alleen informatie, hormonen en voeding via de navelstreng krijgt, maar dus ook via de ervaringen, emoties en gedachtes van je moeder. Je bent in symbiose met je moeder. Je woont in haar gedurende ongeveer 9 maanden. Alles wat daar gebeurd sla je op in je lijf. Hoe je moeder jou ervaart (de zwangerschap) en wat ze denkt, de twijfels die ze misschien zo nu en dan heeft over jou, zichzelf of haar relatie, de emoties en de oordelen die daarmee gepaard kunnen gaan, alles wordt opgeslagen als informatie in je cellen, in jouw lijf! Ook je geboorte is een traumatische ervaring waarin je geconfronteerd wordt met een mega life event! Al deze gebeurtenissen slaan zich op in je lijf. Dit is waarmee je ter wereld bent gekomen, jouw blauwdruk. Dit is wat je lijf aangeeft als route, dit is wat je kent en dit is dus wat je leeft!! ?

Wat je meemaakt in de baarmoeder en tijdens de geboorte is een blauwdruk voor jouw patronen. In eerste instantie voelt het goed want zo ‘ben’ je gewoon. Dit is wat je lijf en je hersenen geleerd hebben over jou. Dit is wat je geleerd hebt om te doen en dat is succesvol gebleken. Daarmee heb je de baarmoeder en de geboorte overleefd. Later gaan deze patronen je steeds meer in de weg staan. Je leeft het uit als een soort script. Je wilt wel anders maar je kunt niet anders. De patronen komen steeds terug, wat op zichzelf wellicht nieuwe trauma’s veroorzaakt. Wat je ook doet en aan hulp hebt gezocht, het gaat even goed en plots zit je er weer midden in. Vaak kun je deze patronen scharen onder vechten, vluchten of verstarren. Dit zijn onze instinctieve overlevingspatronen. Ze zijn erg succesvol. Maar is dir overlevingsinstinct een patroon geworden dan put het je uit, is het hard werken of kom je niet vooruit. Het staat je op een gegeven moment in de weg. ?

Wij gaan in onze therapie ook terug naar prenatale stukken en geboorte stukken door middel van trance en visualisatie. Je lijf vertelt je hoe het was daar. Terwijl je op het paard ligt, wat op dat moment voelt als de buik van je moeder. De zachtheid, de warmte en de buikgeluiden van het paard associeren met de periode in de baarmoeder. Je lijf reageert er direct op want die weet nog als de dag van gisteren hoe het daar was. De ervaringen in je lijf gaan we doorleven en aankijken. We helpen je om deze ervaringen te verwerken. Wanneer de ervaring is verwerkt zul je merken dat jouw patronen, jouw thema’s minder groot worden, je kunt je overlevingsstand los laten waardoor het automatische vechten, vluchten en verstarren kan plaats maken voor een bewuste keuze of reactie.

Hierdoor;
– zit je lekkerder in je vel,
– voel je je rustiger en geaard,
– kun je bewuste keuzes maken,
– ben je meer in balans,
– sta je meer in verbinding met jezelf en met de wereld om je heen,
– hoef je anderen hun gevoelens niet over te nemen,
– sta je meer in je eigen kracht,
– haal je meer uit het leven,
– kun je beter je gevoel volgen.
– ben je gelukkiger
– ervaar je meer levensvreugde

Ben jij een leven vanuit overleving ook zat? Heb je er ook genoeg van dat je geleefd wordt en dat je moeilijk keuzes kunt maken en niet voor jezelf kunt gaan staan? Ik gun het jou oprecht om levensvreugde te leven!

Liefs,

Brenda
Therapeut met de hulp van paarden