Vandaag staat er weer een Sociale Vaardigheid training op het programma! Yes! Dat vind ik altijd leuk om te doen. Normaal gesproken zijn deze trainingen in groepsverband maar door coronatijd is dit aangepast en zie ik de jongeren nu los van elkaar. In de eerste instantie vond ik dat jammer… er is zoveel van en met elkaar te leren in zo’n groep, aan de andere kant is het ook een mooie kans. Ik heb nu namelijk met de jongeren die deze training doen wel écht de volledige aandacht en tijd om heel specifiek één op één te kijken naar wat er nodig is en daar op in te spelen.

Vorige week heb ik kennis gemaakt met Levi, hij komt vandaag voor de tweede keer. Toen ik Levi de vorige keer vertelde dat de sociale vaardigheid training hier gegeven wordt met de hulp van paarden kon hij zijn grinnik niet onderdrukken. ‘’Paarden ja!?!? Nou…. Ik hou niet eens van paarden.’’

Levi is 16 jaar en nogal huiverig voor het nut van paarden binnen therapie. Een paard is ten slotte gewoon een dier toch? Hoe hem dit verder zou kunnen helpen in zijn leven zag hij nog niet zo helder voor zich. Ondanks dat hij twijfels had over de paarden, besloot hij dat hij toch met een open blik de training zou volgen. Deze training is voor hem verplicht in een rehabilitatietraject van een half jaar wat hij volgt, hij heeft dit dus niet zelf uitgekozen. 

Ik vind het altijd wel een uitdaging…. Juist die jongeren die hier eigenlijk het nut niet van in zien, juist diegene die hier niet zelf voor hebben gekozen maar verplicht zijn deze training te volgen… juist hén laten voelen en ervaren dat je zoveel van paarden kunt leren. Die twijfels van te voren, motiveren mij juist extra.

De vorige keer heeft wel al iets van die twijfels weg genomen bij Levi. Toch geeft hij wanneer ik hem vraag hoe het is, aan dat hij nog niet helemaal goed snapt hoe hem dit verder zou kunnen helpen. Levi heeft vaak last van een vol hoofd en van boosheid die uit het niets enorm kan opborrelen. Hij kan dan heel kwaad worden, deuren intrappen, tegen de muur slaan of zich agressief uiten tegen zijn moeder. Dit vindt hij achteraf altijd heel erg vervelend… “Het zou me wel helpen als ik dat beter onder de knie zou kunnen krijgen’’ geeft hij zelf aan.

‘’Oh, daar weet ik wel iets voor!’’ zeg ik hem. We lopen de bak in met Saela en ik leg hem uit dat ik verschillende manieren weet die je kunt inzetten op het moment dat je merkt dat je spanning opbouwt om wat voor reden dan ook. Dat lijkt hem wel wat. We beginnen met een gesprekje over wat hij voelt in zijn lijf op het moment dat hij merkt dat hij boos wordt. Ik leg uit dat ons lijf allerlei signalen afgeeft waaraan je al vroegtijdig zou kunnen merken dat er iets begint te borrelen. Zo had Levi dat nog nooit bekeken… maar nu hij er eens goed over na dacht kon hij zich wel herinneren dan een heel bonkend gevoel in zijn hoofd te hebben. Ook weet hij van zichzelf dat het ballen van zijn vuisten ook iets is wat hij dan doet. ‘’Ik wil dan heel hard ergens tegenaan slaan, daarom doe ik dat…’’ legt hij uit.

Wanneer ik Levi de eerste manier vertel van het jezelf rustig maken en ik hem uitdaag om zich daar eens op te concentreren wanneer hij met Saela gaat lopen, wandelt hij sceptisch aan. ‘’Ik word niet zo snel rustig hoor… die onrust is er altijd.. maar ik wil het wel proberen. Voor jou dan…’’ zegt hij met een knipoog. Ik glimlach terug.

Ik zie stiekem aan Saela al dat het al werkt… ze gaat namelijk steeds langzamer lopen. In het begin liep ze Levi enorm op zijn hakken en langzaam maar zeker sjokt ze steeds langzamer aan tót het moment dat ze stil gaat staan. Levi kijkt verbaasd naar Saela en daarna nog verbaasder naar mij.  Ik vraag wat er in hem omgaat. Met horten en stoten komt er uit dat hij voor het eerst sinds een héle lange tijd merkt dat zijn hoofd stil is. ‘’Het is gewoon weg…. die hele onrust…. Huh!?’

Ik lach en ondertussen voel ik dat ik dit altijd een van de mooiste momenten vind van mijn werk. Dat ‘aha’ moment, de complete verbazing van hoe iets kan voelen of kan gaan. Die hele nieuwe ervaring die iemand op zo’n moment opdoet is fantastisch om van de zijkant te mogen volgen.
‘’Waarom is Saela eigenlijk stil gaan staan?’’ vraagt Levi wanneer hij een beetje bekomen is van de ‘schrik’. Ik pak nog een keer terug op de uitleg die ik heb gegeven aan Levi over dat paarden spiegelen en hoe dit komt. ‘’Weet je nog dat ik je verteld heb dat paarden je hartslag kunnen horen? En je bloeddruk, adrenaline en ademhaling?’’
Levi knikt, is even stil en ineens worden zijn ogen groot en kijkt hij vliegensvlug aan. ‘’Bedoel je dat zij stil gaat staan omdat ze voelt dat IK rustig wordt vanbinnen!?!’’ Ik lach en knik. ‘’Dat bedoel ik precies!’’ 

En zo gaan we nog even verder…  Ik leg Levi ook de andere manieren uit waarmee hij zichzelf rustig kan maken en hij test ze allemaal uit met Saela. Alle vier de manieren werken heel erg goed, ik zie Levi zichtbaar groeien van het vertrouwen wat hij erdoor in zichzelf krijgt. Hij geeft aan dat hij voor het eerst in zijn leven een therapie volgt die hem écht helpt en waar hij wat aan heeft. ‘’En ik heb al behoorlijk wat therapie gehad hoor, al vanaf dat ik 10 jaar ben.’’
Levi is ervan overtuigd dat dit hem ook goed zal gaan helpen in zijn dagelijks leven, dat is uiteindelijk het doel van deze training. ‘’Ik weet nu waar ik op moet letten en wat mijn lichaamssignalen zijn. Als ik dat voel borrelen ga ik deze manieren toepassen. Als ik een paard van 500 kilo rustig kan maken met mijn eigen lijf, dan lukt dat zeker weten ook bij mezelf als ik boos ben… Dankjewel Marée!’’
Als de sessie klaar is zie ik Levi met een grijns van oor tot oor. Hij kijkt met een hele zachte blik in zijn ogen naar Saela en geeft haar een enorme dikke knuffel. Hij houdt haar even een tijdje vast. Ik geniet terwijl ik hiernaar kijk. Ongelofelijk dat dit dezelfde jongen is die ik vorige week ontmoette. Die sceptische, stoere en ietwat onverschillige knul… Kijk hem nu toch eens staan…

Hoe oude overlevingsstrategieën ons volwassen leven bepalen

Trauma...Het klinkt als een zwaar woord, iets dat we vaak associëren met grote, schokkende gebeurtenissen: een ongeluk, mishandeling, oorlog. Maar trauma kan ook stil zijn, subtiel, chronisch. Het kan ontstaan in de gewone dagen van onze jeugd, in een huis waar...

“Gewoon doen”: Wat paarden allang weten en wij soms vergeten

Ken je dat stemmetje in je hoofd?Het fluistert: "Wat als ik het niet goed doe?"Of: "Misschien moet ik eerst nog even dit of dat..." Ik hoor het zo vaak: "dit is niet het juiste moment voor...." Vul maar in... therapie, opleiding, mijn dromen volgen, doen wat ik écht...

Hoe paarden mij uit een verkeerde relatie hielpen (Gastblog)

Jonge liefde Toen ik veertien was, kreeg ik mijn eerste vriendje. Hij was 16, lang, knap en grappig. Ja, je kent het wel, ik was natuurlijk meteen helemaal op een roze wolk. Voor een tijdje was dat heel leuk, maar al snel was ik absoluut niet meer zo happy als ik...

Wat paarden ons kunnen leren over angst, vrijheid en heling

Angst en bevrijding Op 5 mei vieren we in Nederland Bevrijdingsdag: de dag waarop we stilstaan bij onze vrijheid en de bevrijding van de Tweede Wereldoorlog. Vrijheid lijkt steeds minder vanzelfsprekend, zeker als we kijken naar Oekraïne en Gaza en ook de soms...

Online traject helpt mensen met werken na kanker

Veel mensen ervaren na kanker problemen wanneer ze weer terug aan het werk gaan, zowel lichamelijk als mentaal. Hun hoofd werkt niet meer zoals ze gewend zijn als ze eenmaal terugkomen op de werkvloer. Het Antoni van Leeuwenhoek heeft een online programma opgezet dat...

Van opgebrand naar volle galop: Paardentherapie tegen burn-out

Burn-out, opgebrand, uitgeblust... Het klinkt bijna alsof er in de keuken iets goed mis is gegaan! Als  je er middenin zit, voelt het ook alsof je op een te lang gegrilde tosti lijkt—verbrand, futloos en zonder smeltende kaas. Je energie is op, je hoofd is een wazige...

Terugblik 2024

Oo oo wat een jaar! Dat kan ik wel zeggen over 2024. Het jaar startte met zowel een afscheid als een nieuw begin. Maree verliet 2Tango vanwege een nieuwe baan. Daarmee kwam er een einde aan 7 jaar intensief samenwerken. Dat was zeker even wennen, maar ik was vooral...

Mentaal sterk zijn tijdens mijn behandeling tegen borstkanker

Toen ik de diagnose kanker kreeg, hoorde ik van alle kanten terug van mensen dat ze mij sterk vonden in hoe ik omging met deze diagnose en het leven zoals het nu is. Dat brengt mij om er een blog over te schrijven. Of je nu kanker hebt of met andere fysieke of...

Jaaroverzicht 2023; zoekend

Terugblik op 2023 2023 was een jaar waarin therapie bij 2tango wat meer op de achtergrond heeft gestaan. Ik stopte met therapie geven en Maree heeft dit van mij overgenomen. Daardoor kwam de focus van ons centrum meer te liggen op het geven van opleidingen in...

🐾 Hoe Onze 5 Maanden Oude Pup Ons Leerde In Het Moment Te Leven 🐾

Het was een prachtige dag toen we onze nieuwe pup, Banjer, verwelkomden in ons huis. Met haar levendige energie en speelsheid zorgde ze vaak voor een lach op ons gezicht. Maar enkele maanden na haar komst maakte Banjer een val die ons leven drastisch zou veranderen....