Cijfer jij jezelf weg? Dit is wat je moet weten.

Cijfer jij jezelf weg?

Veel mensen die bij ons in therapie komen met de paarden, cijferen zichzelf weg.

Ik, Ilaria, heb mezelf ook lang weggecijferd, zonder dat ik het zelf doorhad. Het is toch belangrijk om dingen voor een ander over te hebben? Ik had continu strijd tussen hoofd en gevoel. Maar daarvoor zat zelfs een periode dat ik me er helemaal niet bewust van was dat ik dat deed. Ik deed gewoon altijd alles voor anderen en niet zoveel voor mezelf. Mijn leven is letterlijk lichter geworden nu ik mezelf voorop stel in mijn leven.

In het vliegtuig zeggen ze altijd: zet eerst je eigen masker op, daarna pas het masker van je kind. Als jij niet voor jezelf zorgt, kun je ook niet voor anderen zorgen. Maar dat wist ik toen nog niet. In dit artikel wil ik je graag helpen om te onderzoeken waarom je jezelf wegcijfert en je te inspireren om het anders te gaan doen.

Jezelf wegcijferen vanuit overleving

Paarden zijn hoog sensitief. Dit zijn ze om te kunnen overleven. Dit betekent dat ze heel goed kunnen aanvoelen hoe het met een ander gaat en hoe die zich voelt. Als ze voelen dat er gevaar is, kunnen ze vluchten. Mensen zijn ook vaak heel sensitief om te overleven. Dit wordt ook wel hooggevoelig of HSP genoemd.

Want wat als je moeder vroeger depressief was? En je bang was om haar nog verdrietiger te maken? En je je dus maar ging aanpassen? Grote kans dat je er alles voor over had om haar blij te zien.

Of wat als er gepest werd op school, en jij besloot om ook te gaan pesten om te overleven? Zodat je in ieder geval zelf maar geen slachtoffer zou worden….

Of wat als er fysiek of lichamelijk geweld was in je thuissituatie, en jij letterlijk wegvluchtte om te kunnen overleven?

Of wat als een broertje of zusje ernstig ziek was, en jij er alles aan deed om niet nog meer zorgen binnen het gezin te brengen?

Zo zijn er nog tientallen scenario’s te bedenken. In heftige situaties moet je altijd alert zijn. Jij speelt hierop in om er letterlijk alles aan te doen om dit te overleven. Dat is heel frustrerend, beangstigend of verdrietig. Als je dit leest en je herkent jezelf hierin, wees dan zacht voor jezelf. Je kon op dat moment niet anders.

Het wegcijferen zit hem in de kleine dingetjes

Toen kon je niet anders, maar nu kun je wel anders. Maar patronen zetten zich vast en blijven zich herhalen.

Als je vroeger jezelf wegcijferde, is de kans groot dat je dit nog steeds doet. Ik herken bij mezelf dat ik dacht “ah joh, het gaat al zoveel beter dan eerst!”, maar kwam er daarna achter dat het hem zit in de kleine dingetjes.

Dat moment dat ik meteen opsta om de tafel mee af te ruimen, terwijl ik eigenlijk nog wel lekker zit. Dat ik anderen altijd meteen help, terwijl ze daar niet eens om vragen. Dat ze me altijd kunnen bellen als ze me nodig hebben. Dat ik altijd in situaties vooruit denk en dingen doe “want dat is zo fijn voor de ander.”

Ik kon “nee” zeggen tegen een verjaardag waar ik geen zin in had, maar het patroon werd nog in stand gehouden bij andere, kleinere momenten. Ik wilde wel dat mensen over mij dachten dat ik een goed mens was. “Bij Ilaria kun je terecht, die is zo behulpzaam!”. Dat vond ik toch wel belangrijk.

Ik besefte me niet dat ik anderen altijd belangrijker vond dan dat ik mezelf vond. Daarnaast was ik bang voor afwijzing.

Begrijp me niet verkeerd – natuurlijk is het goed om iets voor een ander te doen. Ik vind het heerlijk om een ander te helpen. Het is ook wie ik wil zijn. Maar het is belangrijk om jezelf bewust te worden van je gedrag. Help je iemand met de juiste intentie? Of zit er angst achter?

Weet je nog wel wat belangrijk voor jou is?

Iets wat me echt geraakt heeft, is dat ik eigenlijk niet meer wist wat ik echt belangrijk vond. Ik zei altijd “het maakt me niet uit” en liet de ander dan beslissen. Veilig! Dan konden ze nooit zeggen “dat was toch niet zo’n goede keuze, Ilaria”. Op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik leuk vond om te doen. Ik vluchtte in mijn bedrijf. Ik was altijd aan het werk. Ik was er altijd voor mijn klanten…. Maar ik was er niet echt voor mezelf. Gewoon omdat ik niet meer wist wat goed voor mezelf was. Dat vond ik op dat moment ook niet zo belangrijk. Het was makkelijker om er van weg te vluchten.

In de therapie merk ik vaak dat mensen zich helemaal niet bewust zijn van hun eigen ruimte en waar hun grenzen liggen. Voordat je kunt kiezen voor jezelf, moet je dus eerst weten wat JIJ wil.

Ja zeggen tegen een ander is nee zeggen tegen jezelf

Als je weet wat je wil, kun je daarvoor gaan staan. Maar dat is super moeilijk…. Grote kans dat er ook allerlei gedachtes in je hoofd ontstaan zoals bijvoorbeeld:
“Wat zal die ander wel niet denken?”
“Ach, die ene keer kan toch wel.”
“Ik kan het niet maken.”

Maar als je ja zegt tegen de ander, zeg je eigenlijk nee tegen jezelf.

Als je ja zegt tegen jezelf, wijst die ander je misschien wel af…. wordt die ander misschien wel boos…. Zegt die ander misschien wel hoe belachelijk het is dat jij voor jezelf kiest!

Of misschien wel niet. Misschien zegt die ander wel “oh, groot gelijk, rust maar lekker uit, ik zie je binnenkort wel weer!”. Of “Oh, dat komt me eigenlijk wel goed uit.” Of “Jammer, zullen we dan wel een nieuwe afspraak plannen?” of “Prima, het is het belangrijkste dat jij je goed voelt.”

Stel dat je een van de onderstaande reacties krijgt, dan is dat best ok toch? You didn’t die….

Vertrouw op je gevoel

Wanneer moet je nou wat doen? Je lichaam heeft het antwoord. Wellicht herken je ook die worsteling tussen je hoofd en je gevoel? Je gevoel geeft meestal aan wat het beste is voor je. Maar hoe weet je wat je gevoel aangeeft? Door er in eerste instantie naar te luisteren. Neem even de tijd om ervoor te gaan zitten. Kijk gewoon wat er speelt in je lijf.

Zo voel ik vaak onrust in mijn buik als ik iets niet wil doen. Het voelt als een soort draaikolk in mijn buik.

Ieder lichaam geeft zijn eigen signalen af. Het is belangrijk om bij jezelf te leren wat de signalen zijn.

Als je iets in je lichaam voelt dat niet fijn is, dat kun je onderzoeken wat dat voor gevoel is. Zo kan je gezonde spanning hebben om iets te doen (bijvoorbeeld een presentatie geven of een moeilijk gesprek aangaan). In dat geval kan het goed zijn om uit je comfortzone te gaan en het te gaan doen. Maar het kan ook een gevoel zijn waar je het liefste van weg wil vluchten. Iets dat gewoon niet fijn voelt. Ga maar voelen. Je lichaam weet het antwoord. Meestal gaat daarna pas je hoofd eroverheen met allemaal “bezwaren”.

Trauma’s verwerken helpt

Je lijf probeert je te beschermen. Altijd. Daarom kan het heel lastig zijn om op je gevoel te vertrouwen. De patronen die jij al heel je leven inzet om te overleven, zijn namelijk heel succesvol geweest. Jij bent nog levend! Ja, dat klinkt een beetje gek, maar het is wel zo. Je hebt het letterlijk overleefd. Daarom zal je lichaam steeds op dezelfde patronen aansturen, in een vergelijkbare situatie. Dat terwijl de situatie nu wel degelijk anders is. Als klein kind kan je niet voor jezelf zorgen, maar nu kun je dat wel. Je kunt er nu dus voor kiezen om anders te reageren. Maar vanuit de patronen reageer je in eerste instantie nog steeds hetzelfde.

Zo was er een cliënt bij de paarden, Anne. Ze heeft een erg perfectionistische moeder. Die moeder zat ook helemaal niet goed in haar vel toen ze klein was. Ieder weekend poetste Anne het hele huis, uit liefde voor haar moeder. Ze was toen nog maar 10. Ze deed zo haar best. Haar moeder werd vaak boos op haar omdat ze vond dat het nog niet goed genoeg was. “Je bent deze hoek van de kamer vergeten, ik zie dat je dit nog niet gedaan hebt.” Anne deed zo haar best, maar het was nooit goed genoeg. Dit maakte haar klein en onzeker. De week erop deed ze het toch maar weer, het schoonmaken van het huis. Wat moest ze anders? Ze wilde zo graag dat haar moeder blij was.

Ondertussen is Anne al volwassen, maar nog steeds doet ze altijd heel erg haar best. Zo kookt ze iedere dag voor haar gezin. Ze hoopt altijd dat zij het eten lekker vinden en is hier heel onzeker over. Het patroon herhaalt zich in haar thuissituatie, maar ook op haar werk en bij haar vriendinnen. Ze is altijd bang dat het niet goed genoeg is.

Door traumaverwerking in de vorm van EMDR toe te passen op het paard, kun je trauma’s echt verwerken. De lading van heftige gebeurtenissen wordt minder, waardoor je daar in je dagelijks leven minder last van hebt.

Therapie met paarden helpt je om je patronen los te laten.